De afgelopen maanden ben ik zo brutaal geweest om gewoon te vragen of ik tussen de middag ergens mocht rusten. Liefst in een fauteuil. Jas over mijn hoofd. En dan een klein halfuurtje rust. Het was soms even zoeken, maar het is tot op heden bijna altijd gelukt. Ik noem het Silence rustplekken. Ik ga de komende dagen alle locaties waar ik mocht slapen vragen of ze een officiele Silence rustplek willen worden. We hebben ook het idee om een kaart op de site te maken zodat iedereen die plekken kan vinden.